හෙට උදෙන්ම අවදිවන්න..

පිණිකැට පියළි විසිරී පය ගැටෙනු දැනේ..
මයිනක ගයති කවිගී හඬ දැනුදු ඇසේ...
හනිකට ලඳුනි පිබිදී ලොව දකිනු මෙසේ..
අරුණට සුවැති සමවී මම ලියනු කෙසේ....

-රොෂාන් නයනජිත් හේවාවිතාරණ-